Ik had nooit gedacht dat een boek over seks saai kon zijn. Maar Heleen van Royen is het gelukt. In haar Sexdagboek hield ze een jaar lang bij hoe ze seks had met haar man. Dat gaat zo: 'Ik draai mijn billen tegen Bart aan. Hij wordt hard. Ik zet mijn handen tegen de douchewand. Bart neemt me hard van achteren. Hij komt snel klaar. ' Tweehonderdtweeënzeventig pagina's lang emmert het zo door. De lezer wordt er niet warm of koud van. Maar Van Royen zelf vindt het een wonder. Haar boek gonst van de pretentie. Zij noemt het 'een daad', 'een onderzoek', 'een serieus project' dat 'iconisch' kan worden. 'We moeten ergens een seksleven kunnen naslaan', houdt ze de lezer voor: 'Ik wil dat jij weet wat een seksleven kan inhouden'. Huh? Wisten we dat dan niet? Nee, want we delen alles tegenwoordig, maar dit niet, dit is een taboe (en damesbladen en -websites dan, sinds jaar en dag gevuld met seksverhalen-tips? ). Van Royen toetert voort: 'Het is toch raar dat een seksleven nooit wordt gememoreerd tijdens een uitvaart? '
(Nee, dat is helemaal niet raar. Maar goed. ) Het dagboek is niet bedoeld als erotica. In een interview verklaarde Van Royen dat ze 'een droge toon' te pakken wilde krijgen. Dat is goed gelukt. Voor een boek over '365 dagen [... ] opwindende, harde, tedere, experimentele, luie, energieke lustvolle, jubelende, routineuze, wonderlijke seks, ' is Sexdagboek verbijsterend eentonig. De stijl is plat en lelijk, vol truttige woorden en uitdrukkingen als 'saampjes' of 'een gozer met wie ik gerust een beschuitje wil eten'. De terzijdes, waarin het niet direct over seks gaat, zijn nog het interessantst. Zoals wanneer Van Royen schrijft over het ontwaken na haar borstoperatie: 'Ik kijk omlaag en werp een eerste blik op mijn nieuwe borsten. Mijn god, wat zijn ze groot. Tranen schieten in mijn ogen. Dit is geen droom. Ik heb het echt gedaan en heb het overleefd. [... ] Ik vind ze meteen prachtig, zoals iedere moeder haar verkreukelde pasgeborene prachtig vindt. ' Dit is schokkend, laakbaar wellicht, maar het geeft tenminste te denken.
Heleen van Royen, geboren in 1965, schreef de bestsellers De gelukkige huisvrouw, Godin van de jacht, De ontsnapping, De mannentester en Sexdagboek, die bijna allemaal succesvol werden verfimd en bewerkt voor theater. In totaal verkocht ze tot nu toe ruim 1. 7 miljoen boeken en in 2017 maakte ze de ontroerende documentaire 'Het doet zo zeer' over de dementie van haar moeder. Ze woont samen met Bart Meeldijk.
In 2006 liet Van Royen zich samen met haar man naakt fotograferen voor het blootblad Playboy. Op 14 januari 2013 liet Van Royen via haar uitgever weten dat ze ging scheiden. De scheiding is inmiddels een feit. In maart 2014 nam ze samen met haar nieuwe partner deel aan het televisieprogramma Jouw vrouw, mijn vrouw. Naar aanleiding van haar boek STOUT uit 2007, dat Van Royen schreef in samenwerking met Marlies Dekkers, werd zij in sommige media geridiculiseerd om de door haar gepropageerde losbandige levensstijl. Dit culmineerde onder andere in de Ode aan Heleen van Royen van de cabaretier Dorine Wiersma, een satirisch lied over de seksuele uitspattingen van Van Royen dat werd uitgezonden in het programma De Wereld Draait Door van 8 maart 2008. Bron: Heleen Van Royen heeft een Facebook account! Klik hier om naar Facebook te gaan. Heleen Van Royen heeft een Youtube kanaal! Klik hier om naar Youtube te gaan. Heleen Van Royen heeft een IMDB profiel! Klik hier om naar IMDB te gaan. Heleen Van Royen heeft een eigen website!
Sexdagboek 9789048838677 Dit is een boek over 365 dagen sex. Opwindende, harde, tedere, experimentele, luie, energieke, lustvolle, jubelende, routineuze, wonderlijke sex. Dit is ook een boek over vrouw-zijn, ouder...
Heleen van Royen heeft voor De ontsnapping een nominatie voor de NS Publieksprijs ontvangen, ook zijn The Happy Housewife en Escape (Engelstalige vertalingen van De gelukkige huisvrouw en De ontsnapping) genomineerd geweest voor The International IMPAC Dublin Literary Award. Begin 2004 baarde ze opzien door in een column melding te doen van het pornosurfen (op het stadhuis), prostitueebezoek en geclaimd cocaïnegebruik van de Amsterdamse Partij van de Arbeid-wethouder Rob Oudkerk. De uitspraken werden gedaan door Oudkerk in een gesprek met Heleen van Royen en Tom Egbers. Oudkerk ontkende later het gebruik van cocaïne maar verloor wel zijn geloofwaardigheid door toegegeven bezoek aan veelal verslaafde prostituees op de gedoogde tippelzone in het Amsterdamse westelijk havengebied, terwijl hij als wethouder onder meer prostitutiebeleid in zijn portefeuille had. Dit alles leidde tot een vertrouwensbreuk in zijn partij (PvdA), waardoor Oudkerk gedwongen werd tot terugtreden. Begin 2005 verhuisde ze samen met haar zoon, dochter en man naar Portugal.
De gelukkige huisvrouw is zowel een ontroerend als humoristisch boek. Godin van de jacht Diana is gelukkig met haar liefdesleven. Ze heeft een echtgenoot, minnaar en chatlover. Wanneer ze ontdekt dat ze zwanger is verandert dit. Ze weet namelijk niet wie de vader is. Als ze ook nog haar trouwring verliest, heeft ze kans dat ze alles kwijt raakt. Godin van de jacht is een vermakelijk boek over een vrouw die opkomt voor haar recht op seksualiteit. De hartsvriendin De hartsvriendin is een ironische schets van het huisvrouwenbestaan in de 21 ste eeuw. Yvonne de Graaf is gelukkig getrouwd, heeft twee kinderen en een vrijwilligersbaan. Ze heeft een beste vriendin, Mona. Wanneer Mona niet komt opdagen op Yvonnes 40 ste verjaardag en ze een heel opmerkelijk cadeau krijgt van haar kinderen vindt ze het tijd dat ze niet meer zo zachtaardig is. De ontsnapping Na alle boeken van Heleen van Royen over huisvrouwen die het druk hebben met het huishouden en dagelijkse klusjes. Is De ontsnapping een boek over een vrouw die helemaal voor zichzelf kiest, een vrouw die zelf weet dat ze het toch niet allemaal goed kan doen.